MiChie Mich BLogs

Yeah, hindi man nila ako kasama sa pasko ngaun pero magkakasama sama pa din naman kami sa susunod... Ang pagiging ofw ay hindi biro, me mga sinuswerte tulad ko at meron din namang minamalas... Pero iisa lang ang sandata ng lahat DASAL kasi walang imposible sa KANYA tumawag ka lang at ibibigay nya seo ang bawat hiling mo... hindi man sa ngayon pero sa tamang panahon... Napakasarap isipin na lahat naibibigay mo ang lahat ng gusto ng pamilya mo... magandang buhay, magandang kinabukasan... yun naman ang dapat eh, di ba? Ako kasi praktikal akong tao ayaw kong mag hirap o makitang nahihirapan ang pamilya ko lalo na ang anak ko... totoo nga na pag naging isang ina ka na una mo ng iisipin ang kapakanan ng anak mo kesa sa sarili mo... Mahalaga ang aking pamilya sila ang inuuna ko bago ang iba... Nag papasalamat ako na naintindihan nila na sa ngayon wala ako sa tabi nila... Kaya salamat sa makabagong teknolohiya kasi kahit malayo pinag lalapit din kami sa pamamagitan ng video chat... Napupun...

It's been a while since my last blog... anyway's been busy for helping out other department coz they are lack of manpower... It's been tough and very challenging year for our hotel this year due to rebranding process... But, thats the only part of being a Hotelier... Ok, going back to my Title... The saddest part of being an ofw is spending special occasions like Christmas "Alone"... This is my 2nd solo Christmas here in abroad... and it really break my heart... I'm only good in pretending that I am ok... that I am strong... but, deep inside my heart it feels that it tearing a part especially when my son always say that, 'mommy please come back home on christmas'... And yes, this is my 13th year na hindi nag christmas sa pinas... sabi nila ibang iba ang pasko satin, oo totoo iba talaga mas masaya... Hindi ko alam bakit sa tagal tagal na hindi ako nagpapasko satin, ngaun lang ako tinablan ng homesick... ngaun lang ako nalungkot ng sobra... Oo nga...